We hebben gister met 3 andere teams afgesproken om vandaag samen te gaan rijden; niemand van ons heeft dit ooit eerder gedaan en we weten niet precies wat we moeten verwachten dus lijkt een klein konvooitje ons wel fijn. Voor we gaan nog even snel de uitlaat weer vastgedraaid en dan op weg. Het duurt niet lang voordat 3 van de 4 teams tegelijk vastzitten in diepe modder van een rivierbedding (staat droog deze tijd van het jaar); gelukkig trekt de Toyota Hilux van de engelse Spanjaarden Ross en Raoul ons eruit. Samen verkennen we terrein, rijden bergen op, door zanderige stukken en doen geochallenges. Het is een hele leuke groep: 4 Engelse jongens in een Mitsubishi Delica, Ross & Raoul en twee andere Spaans-Engelsen (Laurence en Kieran) in een Mits. L200. Als we bij de “Lost City” aankomen zegt Lies: “rookt onze auto nou?”, Rik: “Nee joh, dat is langswaaiend zand.” Dan gebaart Kieran dat we uit de auto moeten stappen; er spoot net heel veel vocht uit onze radiator!
Even kijken leert ons dat er een steentje in is gevlogen dat een gat heeft gemaakt, maar geen zorgen; een paar eieren erin zou een behoorlijk permanente oplossing moeten geven. Zo gezegd, zo gedaan en 10 minuten later reden we weer; een behoorlijk zanderig stuk, waar de motor snel warm van wordt. Maar zo warm als die van ons hoort echt niet en we stoppen weer met z’n allen; nu voor iets grondiger onderhoud. We knijpen de lekkende leidingen van de radiator dicht en hopen dat we daarmee in ieder geval tot de eerstvolgende grote stad kunnen komen om de radiator te vervangen. Na +/- 45 minuten zijn we weer onderweg, maar na 10 minuten moeten we weer stoppen door oververhitting; zo kunnen we echt niet verder. Op slakkentempo kruipen we naar de rest van de groep die al een eind vooruit is. Daar proberen we met een satelliettelefoon een rescueteam van de organisatie te bellen, maar niemand is bereikbaar. De andere teams moeten door, anders komen ze vandaag echt nergens meer en ze beloven ons in het volgende dorp te vragen of een mechanicus ons op kan komen halen, wij zullen wachten bij de Lost City. Met de nacht daar in het vooruitzicht gaan we eerst de nog niet gevonden geocache zoeken; met succes. Als we de auto een beetje op een goede plek hebben gezet, een gronddeken hebben neergelegd om op te zitten en bijna willen gaan koken zien we in de verte koplampen aankomen. Zou de redding er dan al zijn?
Niet veel later worden we door Mohammed, de mechanicus en een niet nader gedefinieerde meneer naar Auberge Ramlia gesleept, 15 km verderop. We hebben van de Frans sprekende Mohammed begrepen dat het dan daar gerepareerd wordt en dat hij daarna met ons diezelfde avond nog naar een dichtbij gelegen stad zal rijden, zodat wij contact met Ross op kunnen nemen. We zouden dan morgen alweer aan kunnen sluiten! Maar dat was te mooi om waar te zijn. In eerste instantie moesten we voor dit geintje 1000 euro betalen, dat kregen we omlaag naar 800, maar echt niet verder. “They had us by the balls”; we moesten daar uiteindelijk toch weg…
Eenmaal bij de auberge plaatsen we onze auto op de binnenplaats van het huis en worden op twee stoeltjes neergezet om te kijken naar wat ze gaan doen. Het is ontzettend koud (iets waar we ons al een tijd over verbazen; Afrika zou toch warm zijn?) en ze geven ons warme wollen dekens. Ook wordt er een tajine (gekookte groente met kruiden en kip) voor ons klaargemaakt, we vinden al deze zorgzaamheid erg fijn, maar het is moeilijk om zulke gastvrijheid te waarderen als je denkt dat je ook hiervoor straks weer zal moeten gaan betalen. Terwijl wij ons kunnen warmen aan een vuurtje dat op de binnenplaats naast onze auto wordt gestookt (en moeite hebben onze ogen open te houden) klust de “mechanic” aan onze auto, maar hij niet alleen; om hem heen staan nog zo’n 4-6 mannen die allemaal ook wel weten hoe het werkt, er wordt door allemaal wat gewezen en gepraat. Het feit dat de mechanic een blauwe overall heeft lijkt hem de officiële reparateur te maken er is verder niet zoveel wat de mannen van elkaar onderscheidt.
Er worden wat lapmiddeltjes op onze radiator toegepast en uiteindelijk proberen ze met vloeibaar polyester (dat daarna hard wordt) de gaten dicht te maken. Maar wederom loopt er na het testen nog water uit allerlei plaatsen waar het niet uit zou moeten lopen; dan komen ze toch echt tot de conclusie dat deze radiator afgeschreven kan worden. Mohammed zal morgen in de grote stad gaan zoeken naar een nieuwe radiator die in onze auto past, maar dat zal ook weer 200euro extra gaan kosten voor het op en neer rijden, plus de kosten voor de radiator. Er zit niets anders op we moeten verder dus we stemmen in. Dan mogen we eindelijk slapen; we willen het liefst in onze auto liggen, omdat in de auberge slapen ons vast weer extra gaat kosten, maar dat kunnen we echt niet maken, dus we laten ons een bed in een grote kamer wijzen. Het is een dik matras op de grond met veel wollen dekens erop. Het is aangenaam warm in de ruimte(hoewel we niet kunnen zien waardoor deze dan opgewarmd is?) en binnen een kwartier zijn we heel ver weg…
Kilometers: 50 (hemelsbreed, waarvan 15km gesleept)
Begin van de dag: 6.45u opstaan, 8.15u weg.
Eind van de dag: 4u gestrand, 6u opgehaal, 23u in bed
Aantal uren gereden: 7u 45min.
Slaapplek: auberge in Ramlia (10u)
Reparaties: loshangende uitlaat (nu permanent gerepareerd) en poging tot reparatie van radiator.
Aantal keer vastgezeten: 2x (in modder van rivierbedding).
maandag 26 januari 2009
Dag 2-4 supermarathon Brescia - Merzouga
Dag 2 Brescia - Barcelona
Om half 7 stonden we met alle (?) andere race-teams op de parkeerplaats bij het hotel in Brescia. We werden (zoals ook in het roadbook) geïnstrueerd dat we de komende 3 dagen zelf onze tijd moesten indelen; wanneer en waar neem je de pond richting Marokko; welke challenges doe je, etc. Als je punten wil verzamelen is de deadline van binnenkomst in ieder geval de 21e om 7u ’s ochtends. We worden gewaarschuwd voor vraag 7 en 8 van vandaag: extreme danger! Je mag er niet heenrijden, alleen lopen; dat belooft wat!
We starten wat langzaam op vandaag; eerst de uitlaat maar eens vastdraaien, want die ratelt sinds ons off-road avontuur van gister. Kwestie van twee boutjes en het zit weer goed. Dan maar eens de kaarten voor vandaag uploaden in de Garmin; we voelen ons best goed uitgerust met ons laptopje achterin de auto; voorzien van stroom uit ons tweede-accusysteem, met het GPS apparaat ernaast en later als we rijden de mogelijkheid om muziek te draaien van onze externe harde schijf, I-pod of direct van de computer; we hebben het redelijk voor elkaar :D.
Op de parkeerplaats ontmoeten we ook het Nederlandse team van de travel channel; het autootje dat hen ter beschikking is gesteld is niet al te goed; z’n top is 60 een berg op en 100 de berg af; zij hebben weinig keus en kunnen maar weinig van de geochallenges doen, omdat ze gewoon te langzaam bewegen. Uiteindelijk zijn we om half 9 echt weg van de parkeerplaats; einddoel is Barcelona (anders halen we de pond van 16.30 de volgende dag nooit!), officieel eindpunt is echter Montpellier (zo’n 200km voor Barcelona) teams die dat aan zullen houden komen waarschijnlijk in de problemen met de pond; we hebben dus geen keus!
Toch maar wel begonnen met wat geochallenges; stukje door diepe modderpaden en een dik pak sneeuw uiteindelijk een letter op een boom gevonden die andere teams gemist hadden (hoorden we) over kleine kronkelweggetjes naar dorpjes om daar wat aanwijzingen op te halen; door naar de Alpen voor wat aanwijzingen en toen moesten we kiezen: of we gaan door naar 7&8 (de extreme danger vragen) of we gaan nu toch echt haast maken om naar Barcelona te komen; het was nog zeker 700km, met daarin ook een heleboel bergpassen. We wilden wel graag zien wat die vragen nou eigenlijk inhielden, maar we hadden eigenlijk alle andere teams (waaronder ook de erg professioneel uitziende hummers en de organisatie) terug zien gaan naar de hoofdwegen. We wisten natuurlijk niet of zij vraag 7&8 al gedaan hadden, maar we besloten toch zo snel mogelijk uit de bergen weg te gaan en kilometers te gaan maken; we moesten nog lang genoeg. Er volgden vele kilometers van kronkelige bergweggetjes waar aan de dalzijde metershoge sneeuw opgestapeld lag. Het was vooral een kwestie van de auto voor ons volgen, totdat we de verkeerde weg insloegen (dat leek de GPS aan te geven), toen we weer goed zaten moesten we de bergen in ons eentje uit zien te komen; dat ging goed, maar er leek geen eind aan te komen.
Vervolgens was het een kwestie van doorzettingsvermogen. Rond 21u een saaie, weinig lekkere maaltijd bij een Autogrill die we zo snel mogelijk achter de kiezen schoven en weer door. Om 23u geprobeerd ff te powernappen; weinig succesvol. Rik doet de eerste twee uur daarna, waarin Lies de laatste 20minuten tukt. Rollen worden omgedraaid, Rik tukt een minuutje weg; als bijrijder is wakker blijven echt knokken, maar we proberen het wel zoveel mogelijk te doen om de bestuurder ook wakker te houden. Wat dit stadium vooral kenmerkt is het continu moeten betalen voor het gebruik van de wegen; vignet in Slovenie, tol in Italië, péage in Frankrijk en weer tol in Spanje. Uiteindelijk om half 4 bij een benzinestation in de buurt van Barcelona geparkeerd; auto slaapklaar gemaakt voor weer een nachtje van 3uur. Om 7uur zaten we weer op de weg.
Kilometers: ong. 1100.
Begin van de dag: 5.45u opstaan, half 9 weggereden.
Eind van de dag: 3.30u ('s nachts)
Aantal uren gereden: 19u.
Slaapplek: parkeerplaats bij tankstation in buurt van Barcelona (3u)
Reparaties: loshangende uitlaat.
Dag 3 Barcelona – Almeria – middle of nowhere
Nu onderweg naar de haven van Almeria. Geen tijd voor geochallenges vandaag, gewoon immer gerade aus over de snelwegen. We stoppen 1x 20 minuten voor wc en tanken. Met 130 over de snelwegen in zuid Spanje is alsof je een racespelletje aan het doen bent; geweldig. We komen onderweg weinig andere teams tegen en vragen ons af hoeveel mensen de ferry van 16.30 gaan halen. Wij zijn er gelukkig ruim op tijd. Eenmaal op de ferry drinken we een paar biertjes met wat andere teams; Noren, Engelsen en engelse Spanjaarden. De primatour die we hadden genomen wordt overruled door de alcohol en dat is maar goed ook; het enorme schip beweegt als een dobber. Alle andere teams hebben een cabin genomen op de boot; zij hadden al voorzien dat een paar uur slaap erg welkom zou zijn. Wij zoeken dan maar een plaasje op de vliegtuigstoelen en knikkebollen wat tot een uur of 9. Dan gaan we met z’n allen wat eten in het restaurant; lekker is anders. Een raar stukje vlees met chemische champignons en half gare aardappels gaat bij iedereen voor de helft naar binnen (Rik zegt: ik had em wel helemaal op!).
Van de boot af rijden we Melilla binnen; nog een klein stukje Spanje. We pinnen onze laatste euro’s en rijden naar de grens. Daar is het een kwestie van bij raampje 1 een briefje ophalen, dit invullen en inleveren bij raampje 2 om een stempel in je paspoort te krijgen waarmee je loopt naar de rij voor raampje 3, aan het eind van de rij krijg je dan een nieuw blaadje. Dit vul je ook in, met dit ingevulde blaadje ga je opnieuw in rij 3 staan, waarna er weer een stempel in je paspoort en op wat velletjes papier komt. Vervolgens krijg je hier een briefje met het invoerbewijs van je auto (niet kwijtraken, dan kom je er niet meer uit), dan moet je omlopen naar loket 4 om daar weer je paspoort terug te krijgen. Al met al duurde dit 1,5 uur. Eenmaal aan de andere kant werden de wegen direct slechter en moesten we nog even wachten op een team bevriende Britten die nog een verzekering moeten regelen en een team van Amerikanen (wiens paspoorten niet heel populair zijn in Afrika) maar we zijn wel in Afrika!
In een konvooi met zo’n 8 auto’s beginnen we aan de eerste geochallenges op het nieuwe continent. Bij de tweede aangekomen is het half 3 ’s nachts; het waait hier veel te hard om een tent op te zetten dus wordt overwogen door de rijden naar de 3e challenge. Maar wij en een paar andere teams geven aan er toch wel een beetje doorheen te zitten dus we rijden een klein stukje verder en zetten daar kamp op. De meeste hebben een tentje; wij hebben onze auto.
Kilometers: ong. 850.
Begin van de dag: 6.30u opstaan, 7u weggereden.
Eind van de dag: 16.30 op boot, even rust, eind van de dag: 2.30u ('s nachts)
Aantal uren gereden: 13u 30 min.
Slaapplek: eigen bivak in middle of nowhere (5u)
Reparaties: geen.
Dag 4 Middle of nowhere - Merzouga
Om half 8 begint het kamp wakker te worden en, omdat het nu licht is en vandaag alleen maar over verharde wegen zal gaan, gaat ieder team zijn eigen weg. Met onze piepende aandrijfriemen willen we wegrijden, maar één van de nog achtergebleven teams maant ons tot stoppen. Ok, dan maar nu er even naar kijken. Volgens het zogenaamde “too many cooks” sleutelen we met een man of 5 een half uurtje, maar het is dan wel opgelost. De riemen staan weer strak, geen irritant gepiep meer. Er volgt een dag met veel geochallenges op wegen. Halverwege zien we een team dat zichzelf heeft vastgereden in een rivier; ze worden er met een graafmachine uitgetrokken.
De meeste uren van deze dag gaan zitten in het doen van geochallenges in het atlas gebergte; meestal redelijk makkelijk te vinden met duidelijke coördinaten en over goed begaanbare wegen, maar er gaat wel veel tijd in zitten! We besluiten in tegenstelling tot wat veel andere teams doen wel op zoek te gaan naar de ruïnes van het fort waar nog een letter verborgen zou zijn. Het waait enorm hard als we gaan zoeken bij iets wat wij op een ruïne vonden lijken; maar we vinden niets. Overal waar je hier om je heen kijkt is eindeloos helemaal niets van civilisatie; bergen en steppe-achtig gebied zo ver als je kan kijken.
Het eerste stukje duinen/zand zullen we aan het einde van de dag moeten rijden naar Merzouga, waar het eindpunt van vandaag is. We verheugen ons dan al op een lange nacht, omdat het er naar uit ziet dat we rond een uur of 7 het hotel wel zullen bereiken. Bij een benzinestation komen we twee andere bevriende teams tegen waarmee we samen verder zullen rijden, omdat het inmiddels donker is. Wij nemen het voortouw, maar zodra we een rivier oversteken om bij de volgens ons doorgaande weg te komen verlaten de andere teams ons weer om een andere route te nemen waarvan zij zeker weten dat de weg goed is. Na een paar minuten stuiten wij op onherbergzaam terrein waar nog maar weinig weg in te herkennen is. We besluiten om niet om te keren, maar gewoon ons eigen off-road avontuur te beginnen. Gedurende 10 kilometer zitten we beiden naar voren gebogen door de voorruit turend te navigeren. Lies rijdt, Rik geef aanwijzingen: “beetje meer naar links, nog 7 kilometer, we wijken af, nu naar rechts”. Soms komen we een enorm gat tegen waar we omheen moeten en soms grote graspollen. Overal zijn wel enigszins bandensporen te herkennen, maar daar is dan ook alles mee gezegd. De laatste kilometer rijdt er opeens een idioot op een brommer naast ons die ons iets duidelijk wil maken, maar het lijkt ons niet verstandig hier te stoppen. Hij verdwijnt weer net zo snel als hij uit niets aan was gekomen. We bereiken het hotel/bivak en zijn er trots op ons eerste eigen off-road avontuur.
Na het eten (overgare couscous met droge kip, maar wel lekker koud bier) gaan we naar de auto om de CB-radio te installeren; morgen word de eerste moeilijke dag die bijna in zijn geheel off-road zal zijn we moeten dus met andere teams kunnen communiceren. Om half 12 kunnen we dan eindelijk gaan douchen, maar na een halve minuut is het warme water op. Met koud water de zeepresten afspoelen en dan snel naar de tent. Het is ijskoud buiten als we in bed gaan liggen in onze bedoeïenentent die we gereserveerd hadden, bovendien was het bed zo vervormd dat we alleen maar in de gleuf in het midden tegen elkaar aan konden liggen. Waar we ons hadden verheugd op 7 uur heerlijk slapen konden we de hele nacht alleen maar rillend een beetje doezelen en daar betaalden we dan ook nog eens 40€pp per nacht voor!! Dat was goed kut!
Kilometers: 600km
Begin van de dag: 7.30u opstaan, 9.30u weggereden.
Eind van de dag: 20.15 bij bivak
Aantal uren gereden: 10u 45min.
Slaapplek: bedoeïenentent (7u doezelen)
Reparaties: CB-radio geïnstalleerd.
Om half 7 stonden we met alle (?) andere race-teams op de parkeerplaats bij het hotel in Brescia. We werden (zoals ook in het roadbook) geïnstrueerd dat we de komende 3 dagen zelf onze tijd moesten indelen; wanneer en waar neem je de pond richting Marokko; welke challenges doe je, etc. Als je punten wil verzamelen is de deadline van binnenkomst in ieder geval de 21e om 7u ’s ochtends. We worden gewaarschuwd voor vraag 7 en 8 van vandaag: extreme danger! Je mag er niet heenrijden, alleen lopen; dat belooft wat!
We starten wat langzaam op vandaag; eerst de uitlaat maar eens vastdraaien, want die ratelt sinds ons off-road avontuur van gister. Kwestie van twee boutjes en het zit weer goed. Dan maar eens de kaarten voor vandaag uploaden in de Garmin; we voelen ons best goed uitgerust met ons laptopje achterin de auto; voorzien van stroom uit ons tweede-accusysteem, met het GPS apparaat ernaast en later als we rijden de mogelijkheid om muziek te draaien van onze externe harde schijf, I-pod of direct van de computer; we hebben het redelijk voor elkaar :D.
Op de parkeerplaats ontmoeten we ook het Nederlandse team van de travel channel; het autootje dat hen ter beschikking is gesteld is niet al te goed; z’n top is 60 een berg op en 100 de berg af; zij hebben weinig keus en kunnen maar weinig van de geochallenges doen, omdat ze gewoon te langzaam bewegen. Uiteindelijk zijn we om half 9 echt weg van de parkeerplaats; einddoel is Barcelona (anders halen we de pond van 16.30 de volgende dag nooit!), officieel eindpunt is echter Montpellier (zo’n 200km voor Barcelona) teams die dat aan zullen houden komen waarschijnlijk in de problemen met de pond; we hebben dus geen keus!
Toch maar wel begonnen met wat geochallenges; stukje door diepe modderpaden en een dik pak sneeuw uiteindelijk een letter op een boom gevonden die andere teams gemist hadden (hoorden we) over kleine kronkelweggetjes naar dorpjes om daar wat aanwijzingen op te halen; door naar de Alpen voor wat aanwijzingen en toen moesten we kiezen: of we gaan door naar 7&8 (de extreme danger vragen) of we gaan nu toch echt haast maken om naar Barcelona te komen; het was nog zeker 700km, met daarin ook een heleboel bergpassen. We wilden wel graag zien wat die vragen nou eigenlijk inhielden, maar we hadden eigenlijk alle andere teams (waaronder ook de erg professioneel uitziende hummers en de organisatie) terug zien gaan naar de hoofdwegen. We wisten natuurlijk niet of zij vraag 7&8 al gedaan hadden, maar we besloten toch zo snel mogelijk uit de bergen weg te gaan en kilometers te gaan maken; we moesten nog lang genoeg. Er volgden vele kilometers van kronkelige bergweggetjes waar aan de dalzijde metershoge sneeuw opgestapeld lag. Het was vooral een kwestie van de auto voor ons volgen, totdat we de verkeerde weg insloegen (dat leek de GPS aan te geven), toen we weer goed zaten moesten we de bergen in ons eentje uit zien te komen; dat ging goed, maar er leek geen eind aan te komen.
Vervolgens was het een kwestie van doorzettingsvermogen. Rond 21u een saaie, weinig lekkere maaltijd bij een Autogrill die we zo snel mogelijk achter de kiezen schoven en weer door. Om 23u geprobeerd ff te powernappen; weinig succesvol. Rik doet de eerste twee uur daarna, waarin Lies de laatste 20minuten tukt. Rollen worden omgedraaid, Rik tukt een minuutje weg; als bijrijder is wakker blijven echt knokken, maar we proberen het wel zoveel mogelijk te doen om de bestuurder ook wakker te houden. Wat dit stadium vooral kenmerkt is het continu moeten betalen voor het gebruik van de wegen; vignet in Slovenie, tol in Italië, péage in Frankrijk en weer tol in Spanje. Uiteindelijk om half 4 bij een benzinestation in de buurt van Barcelona geparkeerd; auto slaapklaar gemaakt voor weer een nachtje van 3uur. Om 7uur zaten we weer op de weg.
Kilometers: ong. 1100.
Begin van de dag: 5.45u opstaan, half 9 weggereden.
Eind van de dag: 3.30u ('s nachts)
Aantal uren gereden: 19u.
Slaapplek: parkeerplaats bij tankstation in buurt van Barcelona (3u)
Reparaties: loshangende uitlaat.
Dag 3 Barcelona – Almeria – middle of nowhere
Nu onderweg naar de haven van Almeria. Geen tijd voor geochallenges vandaag, gewoon immer gerade aus over de snelwegen. We stoppen 1x 20 minuten voor wc en tanken. Met 130 over de snelwegen in zuid Spanje is alsof je een racespelletje aan het doen bent; geweldig. We komen onderweg weinig andere teams tegen en vragen ons af hoeveel mensen de ferry van 16.30 gaan halen. Wij zijn er gelukkig ruim op tijd. Eenmaal op de ferry drinken we een paar biertjes met wat andere teams; Noren, Engelsen en engelse Spanjaarden. De primatour die we hadden genomen wordt overruled door de alcohol en dat is maar goed ook; het enorme schip beweegt als een dobber. Alle andere teams hebben een cabin genomen op de boot; zij hadden al voorzien dat een paar uur slaap erg welkom zou zijn. Wij zoeken dan maar een plaasje op de vliegtuigstoelen en knikkebollen wat tot een uur of 9. Dan gaan we met z’n allen wat eten in het restaurant; lekker is anders. Een raar stukje vlees met chemische champignons en half gare aardappels gaat bij iedereen voor de helft naar binnen (Rik zegt: ik had em wel helemaal op!).
Van de boot af rijden we Melilla binnen; nog een klein stukje Spanje. We pinnen onze laatste euro’s en rijden naar de grens. Daar is het een kwestie van bij raampje 1 een briefje ophalen, dit invullen en inleveren bij raampje 2 om een stempel in je paspoort te krijgen waarmee je loopt naar de rij voor raampje 3, aan het eind van de rij krijg je dan een nieuw blaadje. Dit vul je ook in, met dit ingevulde blaadje ga je opnieuw in rij 3 staan, waarna er weer een stempel in je paspoort en op wat velletjes papier komt. Vervolgens krijg je hier een briefje met het invoerbewijs van je auto (niet kwijtraken, dan kom je er niet meer uit), dan moet je omlopen naar loket 4 om daar weer je paspoort terug te krijgen. Al met al duurde dit 1,5 uur. Eenmaal aan de andere kant werden de wegen direct slechter en moesten we nog even wachten op een team bevriende Britten die nog een verzekering moeten regelen en een team van Amerikanen (wiens paspoorten niet heel populair zijn in Afrika) maar we zijn wel in Afrika!
In een konvooi met zo’n 8 auto’s beginnen we aan de eerste geochallenges op het nieuwe continent. Bij de tweede aangekomen is het half 3 ’s nachts; het waait hier veel te hard om een tent op te zetten dus wordt overwogen door de rijden naar de 3e challenge. Maar wij en een paar andere teams geven aan er toch wel een beetje doorheen te zitten dus we rijden een klein stukje verder en zetten daar kamp op. De meeste hebben een tentje; wij hebben onze auto.
Kilometers: ong. 850.
Begin van de dag: 6.30u opstaan, 7u weggereden.
Eind van de dag: 16.30 op boot, even rust, eind van de dag: 2.30u ('s nachts)
Aantal uren gereden: 13u 30 min.
Slaapplek: eigen bivak in middle of nowhere (5u)
Reparaties: geen.
Dag 4 Middle of nowhere - Merzouga
Om half 8 begint het kamp wakker te worden en, omdat het nu licht is en vandaag alleen maar over verharde wegen zal gaan, gaat ieder team zijn eigen weg. Met onze piepende aandrijfriemen willen we wegrijden, maar één van de nog achtergebleven teams maant ons tot stoppen. Ok, dan maar nu er even naar kijken. Volgens het zogenaamde “too many cooks” sleutelen we met een man of 5 een half uurtje, maar het is dan wel opgelost. De riemen staan weer strak, geen irritant gepiep meer. Er volgt een dag met veel geochallenges op wegen. Halverwege zien we een team dat zichzelf heeft vastgereden in een rivier; ze worden er met een graafmachine uitgetrokken.
De meeste uren van deze dag gaan zitten in het doen van geochallenges in het atlas gebergte; meestal redelijk makkelijk te vinden met duidelijke coördinaten en over goed begaanbare wegen, maar er gaat wel veel tijd in zitten! We besluiten in tegenstelling tot wat veel andere teams doen wel op zoek te gaan naar de ruïnes van het fort waar nog een letter verborgen zou zijn. Het waait enorm hard als we gaan zoeken bij iets wat wij op een ruïne vonden lijken; maar we vinden niets. Overal waar je hier om je heen kijkt is eindeloos helemaal niets van civilisatie; bergen en steppe-achtig gebied zo ver als je kan kijken.
Het eerste stukje duinen/zand zullen we aan het einde van de dag moeten rijden naar Merzouga, waar het eindpunt van vandaag is. We verheugen ons dan al op een lange nacht, omdat het er naar uit ziet dat we rond een uur of 7 het hotel wel zullen bereiken. Bij een benzinestation komen we twee andere bevriende teams tegen waarmee we samen verder zullen rijden, omdat het inmiddels donker is. Wij nemen het voortouw, maar zodra we een rivier oversteken om bij de volgens ons doorgaande weg te komen verlaten de andere teams ons weer om een andere route te nemen waarvan zij zeker weten dat de weg goed is. Na een paar minuten stuiten wij op onherbergzaam terrein waar nog maar weinig weg in te herkennen is. We besluiten om niet om te keren, maar gewoon ons eigen off-road avontuur te beginnen. Gedurende 10 kilometer zitten we beiden naar voren gebogen door de voorruit turend te navigeren. Lies rijdt, Rik geef aanwijzingen: “beetje meer naar links, nog 7 kilometer, we wijken af, nu naar rechts”. Soms komen we een enorm gat tegen waar we omheen moeten en soms grote graspollen. Overal zijn wel enigszins bandensporen te herkennen, maar daar is dan ook alles mee gezegd. De laatste kilometer rijdt er opeens een idioot op een brommer naast ons die ons iets duidelijk wil maken, maar het lijkt ons niet verstandig hier te stoppen. Hij verdwijnt weer net zo snel als hij uit niets aan was gekomen. We bereiken het hotel/bivak en zijn er trots op ons eerste eigen off-road avontuur.
Na het eten (overgare couscous met droge kip, maar wel lekker koud bier) gaan we naar de auto om de CB-radio te installeren; morgen word de eerste moeilijke dag die bijna in zijn geheel off-road zal zijn we moeten dus met andere teams kunnen communiceren. Om half 12 kunnen we dan eindelijk gaan douchen, maar na een halve minuut is het warme water op. Met koud water de zeepresten afspoelen en dan snel naar de tent. Het is ijskoud buiten als we in bed gaan liggen in onze bedoeïenentent die we gereserveerd hadden, bovendien was het bed zo vervormd dat we alleen maar in de gleuf in het midden tegen elkaar aan konden liggen. Waar we ons hadden verheugd op 7 uur heerlijk slapen konden we de hele nacht alleen maar rillend een beetje doezelen en daar betaalden we dan ook nog eens 40€pp per nacht voor!! Dat was goed kut!
Kilometers: 600km
Begin van de dag: 7.30u opstaan, 9.30u weggereden.
Eind van de dag: 20.15 bij bivak
Aantal uren gereden: 10u 45min.
Slaapplek: bedoeïenentent (7u doezelen)
Reparaties: CB-radio geïnstalleerd.
Dag 1 Budapest - Brescia
Het was super druk bij de start. Honderden Hongaren kwamen hun vrienden, familie en onbekenden uitzwaaien. Als team met vrijwel geen stickers op onze auto en een verloren, ietwat onwennige blik in onze ogen waren we op een ongemakkelijke manier het middelpunt van wat Hongaarse spot. Maarja, aandacht is aandacht.
Met een inmiddels beetje bevriend Amerikaans team (zij waren ook dronken in de GPS-shop de dag ervoor) hebben we even wat koffie gedronken en rustig de volksliederen van Hongarije en Mali beluisterd. Toen maar eens in de auto gaan zitten, wij stonden in de tweede rij en hoefden nog lang niet weg, maar je probeert je dan toch zo goed mogelijk te organiseren en voor te bereiden op wat komen gaat. Nervositeit was wel een klein onderdeel van onze gemoedstoestand. Eén voor één reden de teams het startblok op, daar kreeg je je racesheet voor de eerste dag waar alle challenges op stonden en vlug spoot de eigenaar van de GPS shop nog wat Hongaarse drank in onze mond met een soort eau-de-cologne flesje. Nog even gevraagd of we het stoplicht aan het eind van het plein mochten negeren (er stonden wel hekken omheen, maar je weet maar nooit, om nou iemand aan te rijden in je eerste 120meter is ook niet echt een goed idee) en toen echt op weg.
Zoals de meeste teams even een extra rondje Heroes square gedaan om de eerste coördinaten in de GPS in te voeren. Op naar West-Hongarije! Voor het eerst terreinrijden! En dat op volledig bevroren grond. Na een uurtje scheuren in de bossen vonden we het eerste coördinaat bij een enorme steengroeve. Onderweg naar de volgende ging Rik als gevolg van wat frustratie over het niet kunnen vinden van het coördinaat iets te hard een bocht in met tot gevolg een ongewenste slip van zeker 180graden. Geen schade gelukkig. Een eerdere slip op weg naar Budapest bij een oprit van een snelweg heeft er wel voor gezorgd dat we toch in het vervolg proberen bochten wat rustiger te nemen op gladde ondergrond.
Intermezzo: hoe werken de geochallenges? Iedere ochtend krijgen we bij de ochtendoriëntatie een A4-tje met daarop een aantal vragen; meestal met coördinaten erbij. Op die plekken vinden we dan een cijfer, letter of object. Die moeten we opschrijven en er een foto van maken met tenminste één teamlid erbij. Cijfers die we vinden moeten we dan weer in volgende coördinaten inpassen, met letters moeten we plaatsnamen vinden en daar dan weer iets opzoeken. Sommige antwoorden moeten we zelf ook ergens opschrijven, want het kan zijn dat die in challenges van latere dagen nog een keer terug komen. Een soort giga speurtocht over de gehele route, met veel terreinrijden, super leuk!
Voorbeeld: Go to Via Adua 10 in Bra. Next to the Coop there is a wall. Next to the snail the name of a village is painted on the wall. Go to that village and seek the S. Firoenza parish. 66 meters from the entrance on Via Varusio are the coordinates for this question. What is the letter?
Uiteindelijk raakten we vandaag een beetje te geobsedeerd met het beantwoorden van de vragen. Pas tegen half 3 verlieten we het off-road terrein en toen moesten we nog richting Brescia (Noord-Italië) waar onze stop zou zijn. Maar omdat we niet gingen opgeven op onze eerste dag probeerden we ook op die route nog de geochallenges te doen die ervoor stonden; de grens over van Hongarije naar Slovenië midden in de bossen, nog een cijfer op een rots gezocht bij een groot tankstation (zonder succes) en toen was het echt een kwestie van kilometers vreten. Helaas was er op sommige stukken Sloveense snelweg geen hand voor ogen te zien door de mist, wat niet echt opschoot. We hebben ongeveer 15 van de 20 opdrachten (hopelijk correct) volbracht. Met stokjes tussen onze ogen kwamen we uiteindelijk om 1.45u aan bij het hotel, toen nog douchen (want dat had ook al 2 dagen niet meer gekund), foto’s op de laptop gezet, fototoestelaccu in het stopcontact gestopt en toen konden we eindelijk gaan slapen om kwart voor 3; om 6u zou de ochtendoriëntatie zijn, we hadden 3 uur om te slapen. Morgen begint de 3-daagse marathon met als eindpunt Merzouga, Marokko.
Kilometers: 851 (wij hebben er zeker 1000 gemaakt met het rondcrossen over het terrein).
Begin van de dag: 7u opstaan, half 9 op het plein, 10u weg!
Eind van de dag: 1.45 binnen in Brescia
Aantal uren gereden: 15u 45min
Slaapplek: hotel in Brescia (3u)
Reparaties: geen.
Met een inmiddels beetje bevriend Amerikaans team (zij waren ook dronken in de GPS-shop de dag ervoor) hebben we even wat koffie gedronken en rustig de volksliederen van Hongarije en Mali beluisterd. Toen maar eens in de auto gaan zitten, wij stonden in de tweede rij en hoefden nog lang niet weg, maar je probeert je dan toch zo goed mogelijk te organiseren en voor te bereiden op wat komen gaat. Nervositeit was wel een klein onderdeel van onze gemoedstoestand. Eén voor één reden de teams het startblok op, daar kreeg je je racesheet voor de eerste dag waar alle challenges op stonden en vlug spoot de eigenaar van de GPS shop nog wat Hongaarse drank in onze mond met een soort eau-de-cologne flesje. Nog even gevraagd of we het stoplicht aan het eind van het plein mochten negeren (er stonden wel hekken omheen, maar je weet maar nooit, om nou iemand aan te rijden in je eerste 120meter is ook niet echt een goed idee) en toen echt op weg.
Zoals de meeste teams even een extra rondje Heroes square gedaan om de eerste coördinaten in de GPS in te voeren. Op naar West-Hongarije! Voor het eerst terreinrijden! En dat op volledig bevroren grond. Na een uurtje scheuren in de bossen vonden we het eerste coördinaat bij een enorme steengroeve. Onderweg naar de volgende ging Rik als gevolg van wat frustratie over het niet kunnen vinden van het coördinaat iets te hard een bocht in met tot gevolg een ongewenste slip van zeker 180graden. Geen schade gelukkig. Een eerdere slip op weg naar Budapest bij een oprit van een snelweg heeft er wel voor gezorgd dat we toch in het vervolg proberen bochten wat rustiger te nemen op gladde ondergrond.
Intermezzo: hoe werken de geochallenges? Iedere ochtend krijgen we bij de ochtendoriëntatie een A4-tje met daarop een aantal vragen; meestal met coördinaten erbij. Op die plekken vinden we dan een cijfer, letter of object. Die moeten we opschrijven en er een foto van maken met tenminste één teamlid erbij. Cijfers die we vinden moeten we dan weer in volgende coördinaten inpassen, met letters moeten we plaatsnamen vinden en daar dan weer iets opzoeken. Sommige antwoorden moeten we zelf ook ergens opschrijven, want het kan zijn dat die in challenges van latere dagen nog een keer terug komen. Een soort giga speurtocht over de gehele route, met veel terreinrijden, super leuk!
Voorbeeld: Go to Via Adua 10 in Bra. Next to the Coop there is a wall. Next to the snail the name of a village is painted on the wall. Go to that village and seek the S. Firoenza parish. 66 meters from the entrance on Via Varusio are the coordinates for this question. What is the letter?
Uiteindelijk raakten we vandaag een beetje te geobsedeerd met het beantwoorden van de vragen. Pas tegen half 3 verlieten we het off-road terrein en toen moesten we nog richting Brescia (Noord-Italië) waar onze stop zou zijn. Maar omdat we niet gingen opgeven op onze eerste dag probeerden we ook op die route nog de geochallenges te doen die ervoor stonden; de grens over van Hongarije naar Slovenië midden in de bossen, nog een cijfer op een rots gezocht bij een groot tankstation (zonder succes) en toen was het echt een kwestie van kilometers vreten. Helaas was er op sommige stukken Sloveense snelweg geen hand voor ogen te zien door de mist, wat niet echt opschoot. We hebben ongeveer 15 van de 20 opdrachten (hopelijk correct) volbracht. Met stokjes tussen onze ogen kwamen we uiteindelijk om 1.45u aan bij het hotel, toen nog douchen (want dat had ook al 2 dagen niet meer gekund), foto’s op de laptop gezet, fototoestelaccu in het stopcontact gestopt en toen konden we eindelijk gaan slapen om kwart voor 3; om 6u zou de ochtendoriëntatie zijn, we hadden 3 uur om te slapen. Morgen begint de 3-daagse marathon met als eindpunt Merzouga, Marokko.
Kilometers: 851 (wij hebben er zeker 1000 gemaakt met het rondcrossen over het terrein).
Begin van de dag: 7u opstaan, half 9 op het plein, 10u weg!
Eind van de dag: 1.45 binnen in Brescia
Aantal uren gereden: 15u 45min
Slaapplek: hotel in Brescia (3u)
Reparaties: geen.
vrijdag 16 januari 2009
Marathon Etappe 0
13-16 Januari
Op 13 januari zaten we in de laatste voorbereidingen...terwijl onze auto overdag nog gefixt werd, waren we zelf bezig met laatste inkopen etc. 's Avonds hadden we onze Laro eindelijk weer terug en konden we beginnen met inpakken. In de woonkamer van mijn (Lies) ouders lagen overal spullen en er was in eerste instantie geen logische indeling van te maken. Uiteindelijk hadden we om kwart voor 5 's nachts alle dozen ingepakt en een duidelijk plan van hoe het in de auto moest.
Op 14 januari begonnen we na 4 uur slaap aan ons ambitieuze plan om rond 12u die dag op weg te zijn naar Budapest. Er moest nog best veel gebeuren; de verstralers moesten nog gemonteerd worden op het dakrek, de auto moest nog ingepakt worden, de electriciteit moest nog afgemaakt worden, etc. etc. Wederom was de bijdrage van Luuk (Rik's broertje) groot zonder hem waren heel veel dingen niet of niet op tijd afgekomen (ook jij heel erg bedankt Luuk!!). Uiteindelijk zijn we om 7u na een kopje soep en wat boterhammen op weg gegaan. We hebben doorgereden tot half 2 en toen moesten we toch echt gaan slapen. We parkeerden ons autootje tussen de grote vrachtwagens op een parkeerplaats langs de weg en nadat we onze spullen voor het goede doel naar voor in de auto hadden verplaatst konden we voor het eerst in onze auto tukken! Het vroor een graadje of 5 buiten dus het was behoorlijk koud waardoor we niet heel goed geslapen hebben, maar voor de rest is het een prima onderkomen voor de nacht waarvan we het zeker niet erg vinden dat we er nog veel meer nachten zullen slapen.
De 15e waren we rond half 11 weer onderweg...de hele dag alleen maar snelweg, behoorlijk saai dus. Nog een 'kleine' road-side repair gehad; toen we in Oostenrijk ergens parkeerden roken we toch wel erg veel diesel. Met de motorkap open de motor gestart en toen kwamen we erachter dat er diesel uit de brandstofpomp spoot. Gelukkig bleek het een kwestie van een moertje aandraaien en het lijkt nu allemaal opgelost. Rond 7uur reden we Hongarije in, ons eerste contact met de Hongaren bij een tankstation was niet zo positief; stugge mensen die niet hun best doen je hand- en voetgebaren te verstaan. Rond kwart over 8 checkten we uiteindelijk in in ons hotel; we hebben onze kleren uit de auto gehaald samen met wat meer waardevolle spullen en de auto op een bewaakte parkeerplaats gezet. Enigszins onwennig in deze behoorlijk donkere stad en een buurt die niet heel gezellig aandeed zijn we toen een hapje gaan eten, toen nog langs inetcafeetje om wat dingen uit te printen en lekker gaan slapen; volgende dag vroeg op om onze goede doel spullen aan een truck te kunnen geven, zodat we er zelf niet mee hoeven te slepen.
Vandaag (16) dus rond 9uur op weg gegaan naar de vrachtwagen...die er niet bleek te zijn. Er was op het laatste moment (de 14e 's avonds) nog een e-mail uitgegaan dat je alleen de 15e tussen 11 en 1 's ochtends je spullen nog kon afleveren, die mail hadden wij natuurlijk niet gehad en anders hadden we het toch niet gehaald. Er werd aangeraden om het nog even te proberen wanneer we onze auto op het startplein parkeerden in de middag, dus dat besloten we te doen. Dan maar door naar de GPS shop waar we onze kaarten voor Afrika op konden halen. Toen we binnenkwamen waren er ook al twee andere teams waar we meteen even mee gingen kletsen. Toen kwam de eigenaar van de shop op ons af met twee shotjes sterke drank...1 werden er veel meer met tot gevolg dat we een tikkeltje aangeschoten de shop weer verlieten....wel weer een ervaring rijker...dronken gevoerd worden in een GPS shop haha! Daarna naar het startplein doorgereden, de auto geparkeerd, goede doel spullen uitgezocht die we op de truck konden zetten, spullen op het dakrek gecontroleerd, etc. Daarna een happie gaan eten bij de Mac, omdat alles wat er verder in die buurt zat veel te duur was om te eten en toen nog ff wat gaan drinken in het Intercontinental Hotel waar zogenaamd een grote B2B borrel zou zijn voor alle deelnemers...dat viel een beetje tegen. We hebben even gezellig staan kletsen met een ander race team (Engelsen uit Spanje) maar om 9u toch maar richting ons eigen hotelletje gegaan om een lekker lange nacht te maken voor de officiele start van morgen!! Het gaat nu echt beginnen, we hebben er zin in!!
Feiten:
Ong. 1100 km gereden. Gemiddelde snelheid en andere feitjes volgen later want de GPS ligt in de kluis in de auto!
Op 13 januari zaten we in de laatste voorbereidingen...terwijl onze auto overdag nog gefixt werd, waren we zelf bezig met laatste inkopen etc. 's Avonds hadden we onze Laro eindelijk weer terug en konden we beginnen met inpakken. In de woonkamer van mijn (Lies) ouders lagen overal spullen en er was in eerste instantie geen logische indeling van te maken. Uiteindelijk hadden we om kwart voor 5 's nachts alle dozen ingepakt en een duidelijk plan van hoe het in de auto moest.
Op 14 januari begonnen we na 4 uur slaap aan ons ambitieuze plan om rond 12u die dag op weg te zijn naar Budapest. Er moest nog best veel gebeuren; de verstralers moesten nog gemonteerd worden op het dakrek, de auto moest nog ingepakt worden, de electriciteit moest nog afgemaakt worden, etc. etc. Wederom was de bijdrage van Luuk (Rik's broertje) groot zonder hem waren heel veel dingen niet of niet op tijd afgekomen (ook jij heel erg bedankt Luuk!!). Uiteindelijk zijn we om 7u na een kopje soep en wat boterhammen op weg gegaan. We hebben doorgereden tot half 2 en toen moesten we toch echt gaan slapen. We parkeerden ons autootje tussen de grote vrachtwagens op een parkeerplaats langs de weg en nadat we onze spullen voor het goede doel naar voor in de auto hadden verplaatst konden we voor het eerst in onze auto tukken! Het vroor een graadje of 5 buiten dus het was behoorlijk koud waardoor we niet heel goed geslapen hebben, maar voor de rest is het een prima onderkomen voor de nacht waarvan we het zeker niet erg vinden dat we er nog veel meer nachten zullen slapen.
De 15e waren we rond half 11 weer onderweg...de hele dag alleen maar snelweg, behoorlijk saai dus. Nog een 'kleine' road-side repair gehad; toen we in Oostenrijk ergens parkeerden roken we toch wel erg veel diesel. Met de motorkap open de motor gestart en toen kwamen we erachter dat er diesel uit de brandstofpomp spoot. Gelukkig bleek het een kwestie van een moertje aandraaien en het lijkt nu allemaal opgelost. Rond 7uur reden we Hongarije in, ons eerste contact met de Hongaren bij een tankstation was niet zo positief; stugge mensen die niet hun best doen je hand- en voetgebaren te verstaan. Rond kwart over 8 checkten we uiteindelijk in in ons hotel; we hebben onze kleren uit de auto gehaald samen met wat meer waardevolle spullen en de auto op een bewaakte parkeerplaats gezet. Enigszins onwennig in deze behoorlijk donkere stad en een buurt die niet heel gezellig aandeed zijn we toen een hapje gaan eten, toen nog langs inetcafeetje om wat dingen uit te printen en lekker gaan slapen; volgende dag vroeg op om onze goede doel spullen aan een truck te kunnen geven, zodat we er zelf niet mee hoeven te slepen.
Vandaag (16) dus rond 9uur op weg gegaan naar de vrachtwagen...die er niet bleek te zijn. Er was op het laatste moment (de 14e 's avonds) nog een e-mail uitgegaan dat je alleen de 15e tussen 11 en 1 's ochtends je spullen nog kon afleveren, die mail hadden wij natuurlijk niet gehad en anders hadden we het toch niet gehaald. Er werd aangeraden om het nog even te proberen wanneer we onze auto op het startplein parkeerden in de middag, dus dat besloten we te doen. Dan maar door naar de GPS shop waar we onze kaarten voor Afrika op konden halen. Toen we binnenkwamen waren er ook al twee andere teams waar we meteen even mee gingen kletsen. Toen kwam de eigenaar van de shop op ons af met twee shotjes sterke drank...1 werden er veel meer met tot gevolg dat we een tikkeltje aangeschoten de shop weer verlieten....wel weer een ervaring rijker...dronken gevoerd worden in een GPS shop haha! Daarna naar het startplein doorgereden, de auto geparkeerd, goede doel spullen uitgezocht die we op de truck konden zetten, spullen op het dakrek gecontroleerd, etc. Daarna een happie gaan eten bij de Mac, omdat alles wat er verder in die buurt zat veel te duur was om te eten en toen nog ff wat gaan drinken in het Intercontinental Hotel waar zogenaamd een grote B2B borrel zou zijn voor alle deelnemers...dat viel een beetje tegen. We hebben even gezellig staan kletsen met een ander race team (Engelsen uit Spanje) maar om 9u toch maar richting ons eigen hotelletje gegaan om een lekker lange nacht te maken voor de officiele start van morgen!! Het gaat nu echt beginnen, we hebben er zin in!!
Feiten:
Ong. 1100 km gereden. Gemiddelde snelheid en andere feitjes volgen later want de GPS ligt in de kluis in de auto!
Abonneren op:
Posts (Atom)
