Dag 2-4 supermarathon Brescia - Merzouga

Dag 2 Brescia - Barcelona
Om half 7 stonden we met alle (?) andere race-teams op de parkeerplaats bij het hotel in Brescia. We werden (zoals ook in het roadbook) geïnstrueerd dat we de komende 3 dagen zelf onze tijd moesten indelen; wanneer en waar neem je de pond richting Marokko; welke challenges doe je, etc. Als je punten wil verzamelen is de deadline van binnenkomst in ieder geval de 21e om 7u ’s ochtends. We worden gewaarschuwd voor vraag 7 en 8 van vandaag: extreme danger! Je mag er niet heenrijden, alleen lopen; dat belooft wat!

We starten wat langzaam op vandaag; eerst de uitlaat maar eens vastdraaien, want die ratelt sinds ons off-road avontuur van gister. Kwestie van twee boutjes en het zit weer goed. Dan maar eens de kaarten voor vandaag uploaden in de Garmin; we voelen ons best goed uitgerust met ons laptopje achterin de auto; voorzien van stroom uit ons tweede-accusysteem, met het GPS apparaat ernaast en later als we rijden de mogelijkheid om muziek te draaien van onze externe harde schijf, I-pod of direct van de computer; we hebben het redelijk voor elkaar :D.

Op de parkeerplaats ontmoeten we ook het Nederlandse team van de travel channel; het autootje dat hen ter beschikking is gesteld is niet al te goed; z’n top is 60 een berg op en 100 de berg af; zij hebben weinig keus en kunnen maar weinig van de geochallenges doen, omdat ze gewoon te langzaam bewegen. Uiteindelijk zijn we om half 9 echt weg van de parkeerplaats; einddoel is Barcelona (anders halen we de pond van 16.30 de volgende dag nooit!), officieel eindpunt is echter Montpellier (zo’n 200km voor Barcelona) teams die dat aan zullen houden komen waarschijnlijk in de problemen met de pond; we hebben dus geen keus!

Toch maar wel begonnen met wat geochallenges; stukje door diepe modderpaden en een dik pak sneeuw uiteindelijk een letter op een boom gevonden die andere teams gemist hadden (hoorden we) over kleine kronkelweggetjes naar dorpjes om daar wat aanwijzingen op te halen; door naar de Alpen voor wat aanwijzingen en toen moesten we kiezen: of we gaan door naar 7&8 (de extreme danger vragen) of we gaan nu toch echt haast maken om naar Barcelona te komen; het was nog zeker 700km, met daarin ook een heleboel bergpassen. We wilden wel graag zien wat die vragen nou eigenlijk inhielden, maar we hadden eigenlijk alle andere teams (waaronder ook de erg professioneel uitziende hummers en de organisatie) terug zien gaan naar de hoofdwegen. We wisten natuurlijk niet of zij vraag 7&8 al gedaan hadden, maar we besloten toch zo snel mogelijk uit de bergen weg te gaan en kilometers te gaan maken; we moesten nog lang genoeg. Er volgden vele kilometers van kronkelige bergweggetjes waar aan de dalzijde metershoge sneeuw opgestapeld lag. Het was vooral een kwestie van de auto voor ons volgen, totdat we de verkeerde weg insloegen (dat leek de GPS aan te geven), toen we weer goed zaten moesten we de bergen in ons eentje uit zien te komen; dat ging goed, maar er leek geen eind aan te komen.

Vervolgens was het een kwestie van doorzettingsvermogen. Rond 21u een saaie, weinig lekkere maaltijd bij een Autogrill die we zo snel mogelijk achter de kiezen schoven en weer door. Om 23u geprobeerd ff te powernappen; weinig succesvol. Rik doet de eerste twee uur daarna, waarin Lies de laatste 20minuten tukt. Rollen worden omgedraaid, Rik tukt een minuutje weg; als bijrijder is wakker blijven echt knokken, maar we proberen het wel zoveel mogelijk te doen om de bestuurder ook wakker te houden. Wat dit stadium vooral kenmerkt is het continu moeten betalen voor het gebruik van de wegen; vignet in Slovenie, tol in Italië, péage in Frankrijk en weer tol in Spanje. Uiteindelijk om half 4 bij een benzinestation in de buurt van Barcelona geparkeerd; auto slaapklaar gemaakt voor weer een nachtje van 3uur. Om 7uur zaten we weer op de weg.

Kilometers: ong. 1100.
Begin van de dag: 5.45u opstaan, half 9 weggereden.
Eind van de dag: 3.30u ('s nachts)
Aantal uren gereden: 19u.
Slaapplek: parkeerplaats bij tankstation in buurt van Barcelona (3u)
Reparaties: loshangende uitlaat.

Dag 3 Barcelona – Almeria – middle of nowhere
Nu onderweg naar de haven van Almeria. Geen tijd voor geochallenges vandaag, gewoon immer gerade aus over de snelwegen. We stoppen 1x 20 minuten voor wc en tanken. Met 130 over de snelwegen in zuid Spanje is alsof je een racespelletje aan het doen bent; geweldig. We komen onderweg weinig andere teams tegen en vragen ons af hoeveel mensen de ferry van 16.30 gaan halen. Wij zijn er gelukkig ruim op tijd. Eenmaal op de ferry drinken we een paar biertjes met wat andere teams; Noren, Engelsen en engelse Spanjaarden. De primatour die we hadden genomen wordt overruled door de alcohol en dat is maar goed ook; het enorme schip beweegt als een dobber. Alle andere teams hebben een cabin genomen op de boot; zij hadden al voorzien dat een paar uur slaap erg welkom zou zijn. Wij zoeken dan maar een plaasje op de vliegtuigstoelen en knikkebollen wat tot een uur of 9. Dan gaan we met z’n allen wat eten in het restaurant; lekker is anders. Een raar stukje vlees met chemische champignons en half gare aardappels gaat bij iedereen voor de helft naar binnen (Rik zegt: ik had em wel helemaal op!).

Van de boot af rijden we Melilla binnen; nog een klein stukje Spanje. We pinnen onze laatste euro’s en rijden naar de grens. Daar is het een kwestie van bij raampje 1 een briefje ophalen, dit invullen en inleveren bij raampje 2 om een stempel in je paspoort te krijgen waarmee je loopt naar de rij voor raampje 3, aan het eind van de rij krijg je dan een nieuw blaadje. Dit vul je ook in, met dit ingevulde blaadje ga je opnieuw in rij 3 staan, waarna er weer een stempel in je paspoort en op wat velletjes papier komt. Vervolgens krijg je hier een briefje met het invoerbewijs van je auto (niet kwijtraken, dan kom je er niet meer uit), dan moet je omlopen naar loket 4 om daar weer je paspoort terug te krijgen. Al met al duurde dit 1,5 uur. Eenmaal aan de andere kant werden de wegen direct slechter en moesten we nog even wachten op een team bevriende Britten die nog een verzekering moeten regelen en een team van Amerikanen (wiens paspoorten niet heel populair zijn in Afrika) maar we zijn wel in Afrika!

In een konvooi met zo’n 8 auto’s beginnen we aan de eerste geochallenges op het nieuwe continent. Bij de tweede aangekomen is het half 3 ’s nachts; het waait hier veel te hard om een tent op te zetten dus wordt overwogen door de rijden naar de 3e challenge. Maar wij en een paar andere teams geven aan er toch wel een beetje doorheen te zitten dus we rijden een klein stukje verder en zetten daar kamp op. De meeste hebben een tentje; wij hebben onze auto.

Kilometers: ong. 850.
Begin van de dag: 6.30u opstaan, 7u weggereden.
Eind van de dag: 16.30 op boot, even rust, eind van de dag: 2.30u ('s nachts)
Aantal uren gereden: 13u 30 min.
Slaapplek: eigen bivak in middle of nowhere (5u)
Reparaties: geen.

Dag 4 Middle of nowhere - Merzouga
Om half 8 begint het kamp wakker te worden en, omdat het nu licht is en vandaag alleen maar over verharde wegen zal gaan, gaat ieder team zijn eigen weg. Met onze piepende aandrijfriemen willen we wegrijden, maar één van de nog achtergebleven teams maant ons tot stoppen. Ok, dan maar nu er even naar kijken. Volgens het zogenaamde “too many cooks” sleutelen we met een man of 5 een half uurtje, maar het is dan wel opgelost. De riemen staan weer strak, geen irritant gepiep meer. Er volgt een dag met veel geochallenges op wegen. Halverwege zien we een team dat zichzelf heeft vastgereden in een rivier; ze worden er met een graafmachine uitgetrokken.

De meeste uren van deze dag gaan zitten in het doen van geochallenges in het atlas gebergte; meestal redelijk makkelijk te vinden met duidelijke coördinaten en over goed begaanbare wegen, maar er gaat wel veel tijd in zitten! We besluiten in tegenstelling tot wat veel andere teams doen wel op zoek te gaan naar de ruïnes van het fort waar nog een letter verborgen zou zijn. Het waait enorm hard als we gaan zoeken bij iets wat wij op een ruïne vonden lijken; maar we vinden niets. Overal waar je hier om je heen kijkt is eindeloos helemaal niets van civilisatie; bergen en steppe-achtig gebied zo ver als je kan kijken.

Het eerste stukje duinen/zand zullen we aan het einde van de dag moeten rijden naar Merzouga, waar het eindpunt van vandaag is. We verheugen ons dan al op een lange nacht, omdat het er naar uit ziet dat we rond een uur of 7 het hotel wel zullen bereiken. Bij een benzinestation komen we twee andere bevriende teams tegen waarmee we samen verder zullen rijden, omdat het inmiddels donker is. Wij nemen het voortouw, maar zodra we een rivier oversteken om bij de volgens ons doorgaande weg te komen verlaten de andere teams ons weer om een andere route te nemen waarvan zij zeker weten dat de weg goed is. Na een paar minuten stuiten wij op onherbergzaam terrein waar nog maar weinig weg in te herkennen is. We besluiten om niet om te keren, maar gewoon ons eigen off-road avontuur te beginnen. Gedurende 10 kilometer zitten we beiden naar voren gebogen door de voorruit turend te navigeren. Lies rijdt, Rik geef aanwijzingen: “beetje meer naar links, nog 7 kilometer, we wijken af, nu naar rechts”. Soms komen we een enorm gat tegen waar we omheen moeten en soms grote graspollen. Overal zijn wel enigszins bandensporen te herkennen, maar daar is dan ook alles mee gezegd. De laatste kilometer rijdt er opeens een idioot op een brommer naast ons die ons iets duidelijk wil maken, maar het lijkt ons niet verstandig hier te stoppen. Hij verdwijnt weer net zo snel als hij uit niets aan was gekomen. We bereiken het hotel/bivak en zijn er trots op ons eerste eigen off-road avontuur.

Na het eten (overgare couscous met droge kip, maar wel lekker koud bier) gaan we naar de auto om de CB-radio te installeren; morgen word de eerste moeilijke dag die bijna in zijn geheel off-road zal zijn we moeten dus met andere teams kunnen communiceren. Om half 12 kunnen we dan eindelijk gaan douchen, maar na een halve minuut is het warme water op. Met koud water de zeepresten afspoelen en dan snel naar de tent. Het is ijskoud buiten als we in bed gaan liggen in onze bedoeïenentent die we gereserveerd hadden, bovendien was het bed zo vervormd dat we alleen maar in de gleuf in het midden tegen elkaar aan konden liggen. Waar we ons hadden verheugd op 7 uur heerlijk slapen konden we de hele nacht alleen maar rillend een beetje doezelen en daar betaalden we dan ook nog eens 40€pp per nacht voor!! Dat was goed kut!

Kilometers: 600km
Begin van de dag: 7.30u opstaan, 9.30u weggereden.
Eind van de dag: 20.15 bij bivak
Aantal uren gereden: 10u 45min.
Slaapplek: bedoeïenentent (7u doezelen)
Reparaties: CB-radio geïnstalleerd.