We hebben gister met 3 andere teams afgesproken om vandaag samen te gaan rijden; niemand van ons heeft dit ooit eerder gedaan en we weten niet precies wat we moeten verwachten dus lijkt een klein konvooitje ons wel fijn. Voor we gaan nog even snel de uitlaat weer vastgedraaid en dan op weg. Het duurt niet lang voordat 3 van de 4 teams tegelijk vastzitten in diepe modder van een rivierbedding (staat droog deze tijd van het jaar); gelukkig trekt de Toyota Hilux van de engelse Spanjaarden Ross en Raoul ons eruit. Samen verkennen we terrein, rijden bergen op, door zanderige stukken en doen geochallenges. Het is een hele leuke groep: 4 Engelse jongens in een Mitsubishi Delica, Ross & Raoul en twee andere Spaans-Engelsen (Laurence en Kieran) in een Mits. L200. Als we bij de “Lost City” aankomen zegt Lies: “rookt onze auto nou?”, Rik: “Nee joh, dat is langswaaiend zand.” Dan gebaart Kieran dat we uit de auto moeten stappen; er spoot net heel veel vocht uit onze radiator!
Even kijken leert ons dat er een steentje in is gevlogen dat een gat heeft gemaakt, maar geen zorgen; een paar eieren erin zou een behoorlijk permanente oplossing moeten geven. Zo gezegd, zo gedaan en 10 minuten later reden we weer; een behoorlijk zanderig stuk, waar de motor snel warm van wordt. Maar zo warm als die van ons hoort echt niet en we stoppen weer met z’n allen; nu voor iets grondiger onderhoud. We knijpen de lekkende leidingen van de radiator dicht en hopen dat we daarmee in ieder geval tot de eerstvolgende grote stad kunnen komen om de radiator te vervangen. Na +/- 45 minuten zijn we weer onderweg, maar na 10 minuten moeten we weer stoppen door oververhitting; zo kunnen we echt niet verder. Op slakkentempo kruipen we naar de rest van de groep die al een eind vooruit is. Daar proberen we met een satelliettelefoon een rescueteam van de organisatie te bellen, maar niemand is bereikbaar. De andere teams moeten door, anders komen ze vandaag echt nergens meer en ze beloven ons in het volgende dorp te vragen of een mechanicus ons op kan komen halen, wij zullen wachten bij de Lost City. Met de nacht daar in het vooruitzicht gaan we eerst de nog niet gevonden geocache zoeken; met succes. Als we de auto een beetje op een goede plek hebben gezet, een gronddeken hebben neergelegd om op te zitten en bijna willen gaan koken zien we in de verte koplampen aankomen. Zou de redding er dan al zijn?
Niet veel later worden we door Mohammed, de mechanicus en een niet nader gedefinieerde meneer naar Auberge Ramlia gesleept, 15 km verderop. We hebben van de Frans sprekende Mohammed begrepen dat het dan daar gerepareerd wordt en dat hij daarna met ons diezelfde avond nog naar een dichtbij gelegen stad zal rijden, zodat wij contact met Ross op kunnen nemen. We zouden dan morgen alweer aan kunnen sluiten! Maar dat was te mooi om waar te zijn. In eerste instantie moesten we voor dit geintje 1000 euro betalen, dat kregen we omlaag naar 800, maar echt niet verder. “They had us by the balls”; we moesten daar uiteindelijk toch weg…
Eenmaal bij de auberge plaatsen we onze auto op de binnenplaats van het huis en worden op twee stoeltjes neergezet om te kijken naar wat ze gaan doen. Het is ontzettend koud (iets waar we ons al een tijd over verbazen; Afrika zou toch warm zijn?) en ze geven ons warme wollen dekens. Ook wordt er een tajine (gekookte groente met kruiden en kip) voor ons klaargemaakt, we vinden al deze zorgzaamheid erg fijn, maar het is moeilijk om zulke gastvrijheid te waarderen als je denkt dat je ook hiervoor straks weer zal moeten gaan betalen. Terwijl wij ons kunnen warmen aan een vuurtje dat op de binnenplaats naast onze auto wordt gestookt (en moeite hebben onze ogen open te houden) klust de “mechanic” aan onze auto, maar hij niet alleen; om hem heen staan nog zo’n 4-6 mannen die allemaal ook wel weten hoe het werkt, er wordt door allemaal wat gewezen en gepraat. Het feit dat de mechanic een blauwe overall heeft lijkt hem de officiële reparateur te maken er is verder niet zoveel wat de mannen van elkaar onderscheidt.
Er worden wat lapmiddeltjes op onze radiator toegepast en uiteindelijk proberen ze met vloeibaar polyester (dat daarna hard wordt) de gaten dicht te maken. Maar wederom loopt er na het testen nog water uit allerlei plaatsen waar het niet uit zou moeten lopen; dan komen ze toch echt tot de conclusie dat deze radiator afgeschreven kan worden. Mohammed zal morgen in de grote stad gaan zoeken naar een nieuwe radiator die in onze auto past, maar dat zal ook weer 200euro extra gaan kosten voor het op en neer rijden, plus de kosten voor de radiator. Er zit niets anders op we moeten verder dus we stemmen in. Dan mogen we eindelijk slapen; we willen het liefst in onze auto liggen, omdat in de auberge slapen ons vast weer extra gaat kosten, maar dat kunnen we echt niet maken, dus we laten ons een bed in een grote kamer wijzen. Het is een dik matras op de grond met veel wollen dekens erop. Het is aangenaam warm in de ruimte(hoewel we niet kunnen zien waardoor deze dan opgewarmd is?) en binnen een kwartier zijn we heel ver weg…
Kilometers: 50 (hemelsbreed, waarvan 15km gesleept)
Begin van de dag: 6.45u opstaan, 8.15u weg.
Eind van de dag: 4u gestrand, 6u opgehaal, 23u in bed
Aantal uren gereden: 7u 45min.
Slaapplek: auberge in Ramlia (10u)
Reparaties: loshangende uitlaat (nu permanent gerepareerd) en poging tot reparatie van radiator.
Aantal keer vastgezeten: 2x (in modder van rivierbedding).
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten